Kortuk
Bir kelimeyle tökezledi dilim.Koltuk diyecektim, “kortuk” dedim.O an herkes güldü.Ben de güldüm ama içim bir anlığına sustu.Çünkü bazen bir harf, bütün bir yorgunluğu ele verir. Kortuk…Sarhoş bir kelimeydi.Ağzımdan değil, kalbimden düşmüş gibiydi.Koltuk kadar düz değildi.Kortuk biraz kırılmış, biraz ezilmiş bir kelimeydi.Tıpkı o geceki halim gibi. Bazen dilimizden düşen yanlışlar,aklımızdan kaçan doğrulardır.Belki de dil, akıldan daha […]
